Podsumowanie tygodnia 23.12.2013 - 27.12.2013 r.

Nienajlepszy rok dla surowców

SUROWCE

Kończący się właśnie rok nie był zbyt udany dla rynków towarowych. Indeksy szerokiego rynku nie przyniosły zbyt wysokich strat, Reuters/JefferiesCRB spadł o 3,7%, a S&P GSCI zaledwie o 0,9%. Liczby bezwzględne są jednak w tym wypadku mylące, pozornie niewielka strata staje się bardzo bolesna, gdy porównamy ją z tym co działo się na rynkach akcji. W tym samym czasie S&P500 zyskał 29%, a DAX 26%. Skomponowane z wielu surowców indeksy nie dają też prawidłowego poglądu na sytuację na poszczególnych rynkach, a ta była bardzo zróżnicowana. Z jednej strony mamy ropę i gaz ziemny na rynku amerykańskim, które zyskały po 8-10%, z drugiej zaś złoto zniżkujące o niemal 30%. To ostatnie stało się ofiarą hossy na rynkach akcji odbywającej się w otoczeniu niskiej inflacji. Zasoby słota będące w posiadaniu funduszy spadły o około 30% w stosunku do początku roku. Metale przemysłowe zachowały się lepiej niż szlachetne, jednak także one staniały. Zdecydowanie nie przysłużyła się im przejściowa słabość gospodarki największego importera, Chin. W dłuższym okresie negatywnie działały na nie wysokie moce wydobywcze zapewniające strukturalną nadwyżkę podaży. Ropa Brent znajdowała się pod presją sytuacji geopolitycznej. Uspokojenie sytuacji wokół programu nuklearnego Iranu zdecydowanie ograniczyło potencjał wzrostu jej ceny.

2013 - rok przełomu

OTOCZENIE MAKROEKONOMICZNE

Zgodnie z oczekiwaniami rok 2013 przyniósł przełom w sytuacji globalnej gospodarki. Za najważniejsze zjawisko makroekonomiczne z punktu widzenia polskiego inwestora należy uznać odbicie się dynamiki PKB od dna w I kwartale tego roku. Roczne tempo wzrostu gospodarczego zwiększyło się z 0,5% do 1,9% w III kwartale. Poprawa koniunktury została potwierdzona przez wszystkie wskaźniki, poczynając od systematycznego wzrostu PMI, na dodatniej kontrybucji inwestycji prywatnych do PKB kończąc. Trend wzrostowy wyraźnie widać w przypadku tempa wzrostu produkcji sprzedanej i sprzedaży detalicznej. Popyt konsumpcyjny ma solidne podstawy we wzroście funduszu płac, którego dynamika przyspiesza od początku roku. Dzięki niskiej inflacji szybko rośnie także realny fundusz płac. Brak tendencji inflacyjnych stanowił w mijającym roku jedno z większych zaskoczeń. W listopadzie roczne tempo wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych wyniosło zaledwie 0,6%. Postawiło to w dość kłopotliwej sytuacji Radę Polityki Pieniężnej, która wcześniej ogłosiła koniec cyklu obniżek stóp procentowych, a następnie musiała obserwować wzrost realnych stóp procentowych. Na szczęście ożywienie gospodarcze jest już na tyle trwałe, że stopy procentowe nie stanowią dużego obciążenia dla gospodarki. Nie można wykluczyć, że dynamika PKB w całym 2013 roku wyniesie 2,2-2,5%. Także gospodarka strefy euro zaczęła wykazywać oznaki poprawy, choć ma ona charakter selektywny. Na szczęście nie ma żadnych wątpliwości, że z miejsca ruszyła gospodarka naszego zachodniego sąsiada, największego partnera handlowego Polski. Gorzej wygląda sytuacja gospodarki francuskiej, której nie udało się osiągnąć trwałej poprawy. Z globalnego punktu widzenia być może jeszcze ważniejsze jest, że poprawie uległa sytuacja w Chinach. Odbudowuje się popyt krajowy, zaś wyższy import surowców wskazuje na pozytywna reakcje gospodarki na lepszą sytuację w gospodarkach rozwiniętych. Pozostając w regionie, trzeba także zwrócić uwagę na poprawę nastrojów i koniunktury w Japonii, w znacznej mierze związaną z determinacja rządu i banku centralnego do przezwyciężenia tendencji deflacyjnych. Liderem pozostaje nadal gospodarka amerykańska. Jej elastyczność, a także skuteczność z jaką politycy zażegnują kryzysy stawiają ją na uprzywilejowanej pozycji w stosunku do innych wysoko rozwiniętych gospodarek.